WĘGLOWODANY

Węglowodany są niezbędne dla organizmów żywych, są najważniejszym źródłem pożywienia i energii.

Funkcje wykonywane przez węglowodany:

• źródło energii organizmów;
• oszczędza białko i tłuszcz;
• jest częścią komórek;
• wspiera prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego organizmów.

Głównymi źródłami węglowodanów są:

• ziarna – pszenica, kukurydza;
• rośliny uprawne – burak cukrowy, trzcina cukrowa;
• warzywa – ziemniaki, marchew, fasola;
• owoce – banany, winogrona, jabłka, gruszki …

MONOSACHARYDY

Monosacharydy to najprostsze węglowodany.

Niektóre monosacharydy mają słodki smak, takie jak fruktoza. Monosacharydy są zwykle bezbarwne, rozpuszczalne w wodzie i mają struktury krystaliczne.

Najczęstsze monosacharydy to:

• glukoza (dekstroza) – znajduje się w miodzie, owocach, krwi;
• fruktoza – znajduje się w miodzie, owocach;
• galaktoza – składnik mleka ssaków;
• ryboza – zawarta w RNA (kwas rybonukleinowy);
• dezoksyryboza – obecna we wszystkich komórkach roślinnych i zwierzęcych, zawarta w DNA (kwas deoksyrybonukleinowy).

DISACHARYDY – DWUCUKRY

Disacharydy to cząsteczki węglowodanów składające się z dwóch cząsteczek monosacharydów (identycznych lub różnych).

Głównie disacharydy to:

• sacharoza (cukier) – składa się z jednej cząsteczki glukozy i jednej cząsteczki fruktozy, zwykle wytwarzanej z buraków cukrowych, trzciny cukrowej;
• maltoza – składa się z dwóch cząsteczek glukozy;
• laktoza (cukier mleczny) – złożona z glukozy i galaktozy w mleku.

POLYSACHARYDY

Polisacharydy to złożone węglowodany lub „wysokie cukry” złożone z dużych i bardzo dużych cząsteczek.

• Oligosacharydy o trzech atomach węgla nazywane są triozami – maltotrioza stosowana w produkcji piwa łatwo się rozkłada. Polisacharydy zawierające cztery atomy węgla nazywane są tetrozami, pięć to pentozy, sześć to heksozy itp., są trudne do rozkładu lub nie ulegają rozkładowi.

Polisacharydy są korzystne dla organizmu ludzkiego, ich rozkład trwa dłużej, a jednocześnie zapewnia energię przez dłuższy czas.

Zupełnie inny efekt polisacharydów w przypadku karmienia pszczół. Ponieważ cząsteczki polisacharydu są duże lub bardzo duże, ciało pszczoły próbuje rozbić polisacharyd na monosacharyd i w rezultacie:

• nie trawi polisacharydów – pszczoły GŁODUJĄ, szczególnie niebezpieczna sytuacja zimą;
• zużywa się szybciej – skraca się życie pszczoł.

Najczęstsze polisacharydy:

• skrobia – bogata w ziarna, ziemniaki, rośliny strączkowe;
• błonnik pokarmowy – celuloza (błonnik nierozpuszczalny); pektyny, gumy (rozpuszczalne, gęstnieją w wodzie).

DLA PSZCZÓŁ PRZYJAZNY WĘGLOWODANY

• GLUKOZA (dekstroza) – monosacharyd;
• FRUCTOSE – monosacharyd;
• SUCROSE – CUKIER – disacharyd;
• MALTOZA – disacharyd;
• MALTOTRIOSIS – trisacharyd (łatwo rozkładalny).

Przy zakupie syropu na zimowe posiłki należy zwrócić uwagę na:

• zawartość węglowodanów;
• zawartość suchej masy [s/m] w syropie.

Zasadniczo zawartość suchej masy syropów do karmienia pszczół wynosi od 68% do 73%.

BITĖ-2 SYROPA WSZYSTKIE SKŁADNIKI CUKRÓW SĄ ŁATWE DO ZAABSORBOWANIA